Baráttan milli góða og ills

Þar sem ég var á leiðinni heim rétt eftir hádegi stoppaði ég og keypti mér volga kjúklingasamloku. Ekki eina af þessum samangrilluðu sem líta helst út eins og skósóli heldur, rétt örlítið hituð og gerð úr lífræntræktuðu ciabata brauði. Verulega góða en ég saknaði þess að hafa ekki allavega einn heilan tómat með henni þar sem kálið og tómatkurlið sem sett var í ásamt marineraða grill kjúklingnum var heldur af skornum skamti. Ég fór því að láta mig dreyma um annan af rauðu fallegu tómötunum sem ég ætti heima og biðu mín inni í eldhúsi. Tómaturinn myndi líka bæta næringargildi hádegisverðarins og gera hann meira équilibre eins og kallað er hér í Frakklandi. Ég var því hæst ánægð hvað ég lifði sérlega "heilbrigðu líferni".

Þegar hinsvegar heim var komið var samlokan búin og af óútskýranlegum ástæðum, séð útfrá villtum fantasíum um tiltekin tómat nokkrum mínútum áður, réðst ég óhindrað á dunkinn með restinni af jólasmákökunum og leit ekki einusinni við tómatinum!

Það besta er að alltaf nær maður að réttlæta gjörðir sínar. Líkamann hefur sjálfsagt vantað eitthvað sem er í smákökum en ekki í tómötum!

Og nú langar mig í kaffi með mjólk og örlítið af sykri.... ég hef ekki notað sykur í kaffið mitt í mörg ár !!! Ef áfram heldur stefnir ekki í gott á sundlaugarbakkanum í brúðkaupsferðinni í vor.