Leiðindar nágranninn ég

Enn einusinni þarf ég að banka uppá hjá nágrönnunum hérna niðri og biðja um eitthvað sem dottið hefur út um gluggan hjá mér. Koddaver, "uppáhalds" handklæðið hans Marwan og núna seinast flísteppi sem fíkur úr gluggasillunni þar sem það baðar sig í sólinni og niður á þakskyggnið fyrir neðan, rétt fyrir framan íbúðina á neðri hæðinni.

Teppið sem um ræðir núna reif sig fast í gær í hörðum haglélsskúr sem brast á uppúr þurru og ég of sein að átta mig á. Málið er að ég hef ekki séð tangur né tetur af nágrönnunum síðan og er hrædd um þar sem vetrarfrí í skólum skella á nú um helgina að þau séu farin eitthvað í burt. Ferskjubleigt teppið hangir nú á járnstöng sem skagar undarlega út úr húsinu og lítur frekar draslaralega út. Ég get samt ekki verið annað en fegin að það hafi ekki dottið allaleiðina niður á skítugt þakskyggnið. Nú er bara að bíða og sjá hvenær nágrannarnir koma heim til að setja á sig fallegt afsökunarbros og sjá hvort þau eru ekki til í að tegja sig enn einusinni út á þakskyggnið.