Nágranna erjur

Við hliðina á okkur býr Clara, miðaldra lesbía af portúgölskum uppruna. Clara lifir fjörugu kynlífi þar sem hún kemur víða við og í gegnum þunnan millivegginn fáum við að fylgjast með meira af hennar einkahögum en við kærum okkur um. Hörku rifrildi skiptast á við óþarflega háværar kynlífsstunur.

Í gærkvöldi eftir að gestir sem höfðu verið í heimsókn hjá henni voru farnir heyrðist allt í einu skaðræðis öskur og svo dinkur eftir nokkura sekuntna þögn rauk einhver á dyr. Vinkonan hótaði að allt væri búið eftir greinilegar barsmíðar. Róleg og yfirveguð rödd Clöru bað afsökunar, bað hana um að koma aftur, hún myndi sjálf hryngja á lögregluna. Vinkonan fór. Nokkrum mínútum seinna var bankað á hurðina hjá Clöru, vinkonan komin aftur. Rifrildið tók sig upp en á lægri nótunum en áður. Ævintýrið endaði svo með endalausum gráti vinkonunnar.

Nú er það spurningin hvað segi ég næst við Clöru þegar ég hitti hana og hún spyr mig hvort hún hafi nokkuð verið með of mikil læti í kvöldið áður. Spurning sem ég hef oft fengið en af kurteisi svara ég alltaf nei, nei, var ekki vör við neitt, enda kemur mér einkalíf hennar ekki við.

Þetta er hinsvegar í fyrsta skipti sem ég heyri að ofbeldi hafi verið beitt. Breytir það einhverju? Á ég bara að láta áfram eins og ekkert sé? Eða á ég að segjast hafa heyrt að eitthvað vesen hafi verið í gangi? Hvenær kemur manni einkalíf nágrannanna við og hvenær ekki?