Útstáelsi - Kæruleysi

Búin að vera á meira útstáelsi þessa seinustu daga en venjan er orðin. Hver stund sem ekki fer í að sitja yfir ritgerðinni fer orðin í samviskubit yfir að vera ekki að vinna. Vorum boðin í mat á laugardagskvöldið til vinarfólks okkar og áttum ljúfa kvöldstund yfir spjalli, hlátri og mat sem fínu veitingarhúsin hér í borg gætu verið stolt af. Sonur þeirra 4 ára sá svo um skemtiatriðin, brúðuleikhús, söngur og töfrabrögð, alger rúsína og verður gaman að fyljgast með honum í framtíðinni.

Á morgun er það svo Kaupmannahöfn. Marwan er reyndar eitthvað stressaður, allt vitlaust að gera í vinnunni. Ég hélt reyndar á sunnudaginn líka að ég væri að verða veik, kvefstíbluð með höfuðverk og kommur en það gekk yfir á sólarhring. Veit ekki hvort afneitunarkrafturinn er svona sterkur eða hvort þetta var bara dagspest.

Við stefnum hinsvegar ótrauð á flugvöllinn á morgun þrátt fyrir rigningarspá í Köben, yfirvofandi kvefpest og fjarvinnu Marwans af hótelinu sem by the way við erum ekki enn búin að bóka. Veit ekki hvort um er að kenna tímaleysi, kæruleysi eða einhverju öðru. "Den tid den sorg" Kanski er ég bara að koma mér í danska gírinn.